Η Έλενα Πρασσάκη, Marketing and Communications Manager, CDA, Cisco, Greece, Cyprus, Malta, Balkans, μιλάει για το σπουδαίο ρόλο των γυναικών στον χώρο της ψηφιακής τεχνολογίας και καταθέτει την πολύτιμη άποψη και εμπειρία της για το παρόν και το μέλλον του κλάδου!

Πως πιστεύετε ότι μπορούμε να προσελκύσουμε περισσότερες γυναίκες στον κλάδο Ψηφιακής Τεχνολογίας, δεδομένης και της μεγάλης έλλειψης ανθρώπινου δυναμικού, και ποια είναι η συμβουλή σας στους νέους που επιλέγουν να ασχοληθούν με τον κλάδο;

Η προσέλκυση περισσότερων γυναικών στον τομέα της Ψηφιακής Τεχνολογίας προϋποθέτει, κατ’ αρχάς, την ανάδειξη της ουσιαστικής τους θέσης στον κλάδο. Είναι κρίσιμο οι νεότερες γενιές να μπορούν να βιώσουν ένα περιβάλλον στο οποίο όχι μόνο μπορούν να συμμετάσχουν, αλλά και να αναπτυχθούν με βάση τη δική τους ταυτότητα και δυναμική. Δεν αρκεί μια ρητορική ενθάρρυνσης, απαιτείται η έμπρακτη διαμόρφωση ενός κλάδου συμπεριληπτικού, ευέλικτου και πραγματικά υποστηρικτικού, με πολιτικές που αντανακλούν τις διαφορετικές φάσεις ζωής και ανάγκες των εργαζομένων, χωρίς να αναπαράγουν μη ρεαλιστικά πρότυπα ή ανέφικτες προσδοκίες.

Προς τους νέους επαγγελματίες που εισέρχονται σήμερα στον χώρο, η βασική μου συμβουλή είναι: επενδύστε στρατηγικά στη μάθηση ως διαρκή επιλογή. Η τεχνολογία θα αλλάξει μπροστά σας δεκάδες φορές, αυτό που μένει σταθερό είναι η ικανότητά σας να εξελίσσεστε μαζί της. Προσωπικά, αυτή η στάση είναι σταθερός άξονας σκέψης και επαγγελματικής δράσης. Και είναι η ίδια φιλοσοφία που διατρέχει και τον τρόπο με τον οποίο, στη Cisco, αντιμετωπίζουμε τη σύνδεση ανθρώπινου δυναμικού, καινοτομίας και μακροπρόθεσμης αξίας. Η αυθεντικότητα, η προσαρμοστικότητα και η κριτική σκέψη είναι το πραγματικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε έναν κόσμο που αλλάζει. Η τεχνολογία είναι ένα εργαλείο· η κατεύθυνση που θα πάρει εξαρτάται από τις αρχές, τη σκέψη και την πρόθεση των ανθρώπων που τη διαχειρίζονται.

Αν μπορούσατε να επιστρέψετε στην αρχή της καριέρας σας, τι θα λέγατε στον εαυτό σας και τι θα αλλάζατε;

Θα μου υπενθύμιζα καταρχάς, ότι το να προσπαθώ να ανταποκρίνομαι σε όλα και σε όλους, δεν είναι ένδειξη ικανότητας η ωριμότητας άλλα απώλεια προσανατολισμού και ουσιαστικής εμβάθυνσης. Η διαδρομή κρίνεται από το βάθος, όχι από την ένταση. Η ανάγκη να αποδεικνύουμε διαρκώς την αξία μας μπορεί να οδηγήσει σε μια εικόνα απόλυτου ελέγχου που δεν είναι ούτε ρεαλιστική ούτε βιώσιμη. Με τον καιρό καταλαβαίνεις ότι η πραγματική εξέλιξη δεν έρχεται επειδή «προλαβαίνεις» τα πάντα, αλλά επειδή ξέρεις πού αξίζει να δώσεις ενέργεια και τι να αφήσεις στην άκρη. Το τι επιλέγεις να μη κάνεις είναι συχνά πιο σημαντικό από το τι τελικά κάνεις.

Δεν θα άλλαζα την πορεία μου, αλλά θα επένδυα περισσότερο στον χρόνο της σιωπής, της παρατήρησης, της ουσιαστικής κατανόησης του πλαισίου μέσα στο οποίο κινούμαι. Ειδικά στον χώρο της επικοινωνίας και της τεχνολογίας, αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η ικανότητα να βλέπεις πίσω από τα προφανή και να κατανοείς τι πραγματικά διακυβεύεται. Τα βιογραφικά και οι τίτλοι έχουν σημασία, αλλά δεν αρκούν. Αυτό που χτίζει μακροχρόνια μια στιβαρή επαγγελματική ταυτότητα είναι η συνέπεια, η επίγνωση και το πώς τοποθετείς τον εαυτό σου μέσα στο σύνολο, με αυτογνωσία και καθαρό σκοπό.

Όπως προκύπτει από την έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) τα προηγούμενα έτη, το γεγονός ότι οι γυναίκες αναγκάζονται να καθυστερήσουν τη σταδιοδρομία τους μετά τη γέννηση των παιδιών τους, λόγω ανελαστικών εργασιακών πολιτικών ή υποκείμενων στερεότυπων φύλου, καθώς και οι διακρίσεις κατά των γυναικών στον χώρο εργασίας είναι παράγοντες-κλειδί στην ανέλιξή τους. Σε τι βαθμό πιστεύετε ότι ισχύει σήμερα; Και ειδικότερα στον κλάδο Ψηφιακής Τεχνολογίας; Πως μπορούν να αντιμετωπιστούν αυτά τα 2 φαινόμενα σε μια σύγχρονη επιχείρηση από την εμπειρία σας; Αλλά και σε επίπεδο κοινωνίας πως μπορούν να αμβλυνθούν αυτές οι νοοτροπίες;

Οι διακρίσεις φύλου και οι συνέπειες της μητρότητας στην επαγγελματική πορεία των γυναικών, και οι επιπτώσεις της μητρότητας στην εξέλιξη των γυναικών στην εργασία παραμένουν υπαρκτές. Η έκθεση του ΟΟΣΑ έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που πολλοί εργαζόμενοι διαπιστώνουν στην πράξη, η έλλειψη ευελιξίας και τα βαθιά ριζωμένα στερεότυπα, επηρεάζουν αρνητικά τη σταδιοδρομία πολλών γυναικών, ιδιαίτερα μετά τη γέννηση των παιδιών τους. Στον κλάδο της τεχνολογίας, η υψηλή απαίτηση για συνεχή διαθεσιμότητα εντείνει ακόμα περισσότερο τις δυσκολίες.

Μια σύγχρονη επιχείρηση που θέλει να λειτουργεί με βάση την αρχή της ισότητας, οφείλει να επενδύει σε μηχανισμούς που διευκολύνουν τη συμμετοχή όλων, πολιτικές γονεϊκής υποστήριξης, ευέλικτα μοντέλα εργασίας, αντικειμενική αξιολόγηση με βάση την απόδοση και όχι τη φυσική παρουσία. Η δημιουργία εργασιακού περιβάλλοντος που ενσωματώνει τον άνθρωπο στις διαφορετικές φάσεις της ζωής του δεν είναι απλώς δείγμα κοινωνικής ευθύνης αλλά μια στρατηγική επιλογή.

Σε κοινωνικό επίπεδο, η πρόοδος απαιτεί συνδυασμό εκπαίδευσης, θεσμικής συνέπειας και προβολής προτύπων που αντικατοπτρίζουν τη σημερινή πραγματικότητα. Η ισότιμη συμμετοχή δεν εξαντλείται στο επίπεδο των καλών προθέσεων, αλλά της διαμόρφωσης ενός πλαισίου που επιτρέπει σε κάθε επαγγελματία να εξελίσσεται με σταθερότητα και αξιοπρέπεια. Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, να δίνουμε στις γυναίκες τα εργαλεία και την ευελιξία που χρειάζονται όταν επιστρέφουν στην εργασία, χωρίς να πρέπει να απολογηθούν για το διάστημα που έλειψαν, ή τις ημέρες τηλεργασίας που κυριολεκτικά εξυπηρετεί να εργαστούν, και χωρίς να ξεκινούν κάθε φορά από το μηδέν. Σήμερα, η ευελιξία αυτή δεν είναι πολυτέλεια, αλλά βασική προϋπόθεση. Το hybrid work, όταν εφαρμόζεται με συνέπεια, είναι απόδειξη εμπιστοσύνης και αναγνώρισης της πραγματικής αξίας. Τέλος, σε αυτό το πλαίσιο η πολιτεία θα πρέπει να είναι ουσιαστικός οικονομικός αρωγός των επιχειρήσεων σε αυτή την προσπάθεια, ενισχύοντας έτσι τελικά την ενσωμάτωση της γυναίκας - μητέρας – επαγγελματία, στην επιχείρηση.