Σημαντική υστέρηση έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου καταγράφουν οι ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις στο πεδίο “ψηφιακή ένταση”, το οποίο μετρά το επίπεδο χρήσης ψηφιακών τεχνολογιών από τις επιχειρήσεις και κατηγοριοποιείται σε τέσσερα επίπεδα: πολύ χαμηλό, χαμηλό, υψηλό και πολύ υψηλό. Το βασικό επίπεδο ψηφιακής έντασης θεωρείται ότι επιτυγχάνεται, όταν μια επιχείρηση χρησιμοποιεί τουλάχιστον τέσσερις ψηφιακές τεχνολογίες.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, το 2024 το 74% των μικρομεσαίων εταιρειών στην Ευρώπη διέθετε το βασικό επίπεδο ψηφιακής έντασης, με την Ελλάδα να καταγράφει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά, μόλις 53%. Αυτό σημαίνει ότι περίπου οι μισές ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις διαθέτουν βασικές ψηφιακές δεξιότητες και τεχνολογίες.

Στην ΕΕ το 74% των επιχειρήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση πέτυχαν ένα βασικό επίπεδο ψηφιακής έντασης-53% το ποσοστό στην Ελλάδα

Οι μεγάλες επιχειρήσεις στην ΕΕ παρουσιάζουν σαφώς μεγαλύτερη ψηφιακή ένταση, με το 98% να φτάνει τουλάχιστον το βασικό επίπεδο, ενώ το 41% διαθέτει πολύ υψηλό επίπεδο ψηφιακής έντασης και το 46% υψηλό. Αντίθετα, μόλις το 6% των μικρομεσαίων εταιρειών στην ΕΕ έχει πολύ υψηλό επίπεδο ψηφιακής έντασης, ενώ περίπου το 27% έχει υψηλό επίπεδο. Η πλειονότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, με το 40% να έχει χαμηλή και το 27% πολύ χαμηλή ψηφιακή ένταση.

Γεωγραφικές διαφορές στην ΕΕ

Η ψηφιακή ένταση των ΜμΕ ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των κρατών-μελών. Στην κορυφή βρίσκονται η Φινλανδία με 93% και η Δανία με 90% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε βασικό επίπεδο ψηφιακής έντασης.

Στον αντίποδα, η Ελλάδα με 53% και η Βουλγαρία με 50% καταγράφουν τα χαμηλότερα ποσοστά. Αυτό υπογραμμίζει τη μεγάλη απόσταση, που πρέπει να καλυφθεί για να επιτευχθούν οι ευρωπαϊκοί στόχοι. 

Στόχοι της ΕΕ για το 2030

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο μέχρι το 2030 το 90% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων να φτάσει τουλάχιστον σε βασικό επίπεδο ψηφιακής έντασης. Η Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες με χαμηλές επιδόσεις, καλείται να επιταχύνει τις προσπάθειές της για να καλύψει το κενό των περίπου 20 ποσοστιαίων μονάδων, που την χωρίζουν από τον ευρωπαϊκό στόχο.

Η ψηφιακή ένταση είναι κρίσιμη για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, καθώς η χρήση ψηφιακών τεχνολογιών, όπως το ηλεκτρονικό εμπόριο, οι υπηρεσίες cloud και η τεχνητή νοημοσύνη βελτιώνει την αποδοτικότητα, την καινοτομία και την πρόσβαση σε νέες αγορές. Οι μικρομεσαίες εταιρείες, που υστερούν σε ψηφιακή ένταση, κινδυνεύουν να μείνουν πίσω στην ψηφιακή οικονομία.

Τι σημαίνει ψηφιακή ένταση

Η ψηφιακή ένταση μετριέται μέσω του Δείκτη Ψηφιακής Έντασης (Digital Intensity Index - DII), ο οποίος αξιολογεί τη χρήση 12 διαφορετικών ψηφιακών τεχνολογιών από τις επιχειρήσεις, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, το ηλεκτρονικό εμπόριο, οι υπηρεσίες cloud, τα συστήματα διαχείρισης πελατειακών σχέσεων (CRM) και άλλες.

Ο δείκτης κατηγοριοποιεί τις επιχειρήσεις σε τέσσερα επίπεδα: Πολύ χαμηλό (0-3 τεχνολογίες), Χαμηλό (4-6), Υψηλό (7-9), Πολύ υψηλό (10-12).

Ένα βασικό επίπεδο ψηφιακής έντασης αντιστοιχεί σε χρήση τουλάχιστον 4 τεχνολογιών, δηλαδή περιλαμβάνει τα επίπεδα χαμηλό, υψηλό και πολύ υψηλό, εξαιρώντας το πολύ χαμηλό.