30 χρόνια ΣΕΠΕ: 30(+) Γυναίκες της Τεχνολογίας

In Memoria: Μαρία Δελακούρα

sepe_background2

Η Μαρία Δελακούρα γεννήθηκε στον Βόλο, μεγάλωσε με θετούς γονείς και τελείωσε το Γυμνάσιο στην Χαλκίδα, πάντα σε επαφή με τη μητέρα της και την μεγαλύτερη της αδερφή.

Σκληραγωγημένη μέσα από αυτές τις δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις και με μόνο εφόδιο κάποια επιμορφωτικά σεμινάρια της εποχής στα οικονομικά - και χωρίς να έχει καμμία σχέση με τεχνολογία - κατάφερε να σταθεί όρθια στον επαγγελματικό στίβο, γεγονός πρωτόγνωρο για γυναίκα και ιδιαίτερα στα πρώτα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια.

Σημαντικό  ρόλο σε όλη της  την πορεία έπαιξε ο σύζυγός της, που την στήριξε  ανεπιφύλακτα και με κάθε τρόπο.

Το μακρινό 1952 ιδρύει, από κοινού με έναν εξάδελφο του συζύγου της, μια μικρή εταιρεία αντιπροσωπειών προϊόντων σιδήρου και χάλυβα. Τα στερεότυπα της εποχής "βαφτίζουν" το σχήμα Δ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ & ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ, που περίπου 20 χρόνια αργότερα μετονομάζεται σε ΑΝΚΟ.

Το κορίτσι των 26 χρόνων τότε - που κυκλοφορούσε με παντελόνια και κάπνιζε συνεχώς - με το καθηλωτικό βλέμμα, ατσάλινη θέληση και αυτοπειθαρχία, με πίστη στο όραμά της, καθιερώθηκε στη δύσκολη αγορά της χαλυβουργίας, των σιδηρεμπόρων και  εισαγωγέων ως "Η κυρία Λόλα” με τον λόγο της  συμβόλαιο.

Πάντα έτοιμη να ακούσει τα επαγγελματικά - ενίοτε και τα προσωπικά - προβλήματα των πελατών της εταιρείας, να τους συμβουλεύσει και να τους υποστηρίξει απέναντι στους ξένους προμηθευτές, με προέλευση από διάφορες χώρες της Δ. Ευρώπης αλλά και του υπαρκτού σοσιαλισμού, κέρδισε τη διαχρονική τους εμπιστοσύνη.

Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1972, μετά από μια οικονομικά επιτυχή περίοδο, η ΑΝΚΟ επεκτείνεται σταδιακά στην εμπορία και εγκατάσταση τηλεπικοινωνιακών προϊόντων καθώς και στην παραγωγή ηλεκτρονικών συστημάτων με μια μικρή κατασκευαστική μονάδα στην οδό Αραπάκη στην Καλλιθέα.

Με την ολοκλήρωση, το 1982, του ιδιόκτητου εργοστασίου στο Καπανδρίτι/Αττικής, η Μαρία Δελακούρα είχε την ιδιοφυή σκέψη, αφ’ ενός μεν να στραφεί κυρίως σε ευρωπαίους προμηθευτές, λόγω της ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ και αφετέρου - να ακολουθήσει την  οικονομική πολιτική  της εποχής για αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας στις προμήθειες των φορέων του Δημοσίου, όπως άλλωστε γινόταν και στις υπόλοιπες χώρες της τότε ΕΟΚ. 

Με βάση τα παραπάνω, η εταιρεία, μέσα από τα τμήματα Έρευνας & Ανάπτυξης και Παραγωγής της, προχώρησε στη συμπαραγωγή τηλεφωνικών κέντρων, ασυρματικού υλικού και στη μελέτη, σχεδίαση και κατασκευή τροφοδοτικών. Η παράλληλη δημιουργία τμήματος Ποιοτικού Ελέγχου και Διασφάλισης Ποιότητας, καθιέρωσε σταδιακά την ΑΝΚΟ  ως ένα φερέγγυο προμηθευτή  του Δημόσιου, του ευρύτερου Δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ κλπ.), όπως επίσης και σαν Ολοκληρωτή (INTEGRATOR) με κατασκευαστικές δυνατότητες.

Περί τα μέσα της δεκαετίας του '90, η Μαρία Δελακούρα αποχωρεί από την πρώτη γραμμή της εταιρείας παραμένοντας χρυσή εφεδρεία με τις συμβουλές της, την διαίσθηση και διορατικότητά της,  καθώς και την πολύτιμη πάντα γνώμη της. Εξακολουθεί όμως να συνεισφέρει σαν σύμβουλος σε σημαντικά θέματα, όπως:

  • Στην είσοδο της εταιρείας στον χώρο της Πληροφορικής,
  • Στη συμμετοχή της εταιρείας σε συγχρηματοδοτούμενα ερευνητικά ευρωπαϊκά προγράμματα της ΕΕ και της ΓΓΕΤ, υλοποιώντας τον διακαή της πόθο για συνεργασία της ΑΝΚΟ με Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Ιδρύματα για την παραγωγή ελληνικών προϊόντων.
  • Στην ανάληψη μέρους του προγράμματος ψηφιακού εκσυγχρονισμού του ΟΤΕ, στα πλαίσια προγραμματικών συμφωνιών μεταξύ Φορέων του Δημοσίου (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΕ κλπ) και ελληνικών βιομηχανιών - οι τελευταίες που υπογράφηκαν σε ολόκληρη την ΕΕ. Η υπογραφή τους σφραγίζει την παρουσία της Μαρίας Δελακούρα στον ΟΤΕ ως "Η Σιδηρά Κυρία" - προσωνύμιο που την ακολουθούσε από δεκαετίας - και της ΑΝΚΟ ως της τρίτης βιομηχανίας ηλεκτρονικών μετά την ΙΝΤΡΑΚΟΜ και τη SIEMENS.
  • Tέλος στην ανάληψη του έργου "ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΒΟΗΘΗΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ (ΣΔΒΜ)" του ΟΤΕ - ενός πρώιμου σύνθετου Internet of Things (IOT) έργου - η τεχνολογική εξέλιξη του οποίου από την ελληνική εταιρεία IN ACCESS NETWORKS το κράτησε ζωντανό μέχρι σήμερα με αποτέλεσμα να επιλεγεί από τη DEUTSCHE TELECOM στα τέλη του 2024 - περίπου 30 χρόνια μετά την πρώτη έκδοσή του - για τις ανάγκες της και των θυγατρικών της.

Πέραν των όποιων καινοτόμων ιδεών της στον επιχειρηματικό και εμπορικό τομέα, η Μαρία Δελακούρα καθιέρωσε πρωτοποριακή λειτουργία της εταιρείας βασισμένη σε ομάδα management, ωθώντας έτσι  τους συνεργάτες της να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και ευθύνες.

Κυρίως όμως αυτό που την χαρακτήριζε, ήταν το νοιάξιμο, με κάθε τρόπο για το προσωπικό της εταιρείας αφήνοντας στους επόμενους παρακαταθήκη την ΑΝΚΟ ως "την εταιρεία με το ανθρώπινο πρόσωπο". Άλλωστε αυτό ήταν συνέπεια του αισθήματος δικαίου που τη χαρακτήριζε, του ήθους και της ταπεινότητάς της, καθώς και της  εμπιστοσύνης της στις νέες γενιές και του σεβασμού της στη διαφορετικότητα.

Την πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα η εταιρεία εισέρχεται επιπλέον δυναμικά στον χώρο των Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων (ΑΩ) διευρύνοντας ταυτόχρονα την παρουσία της σε σύνθετα έργα πληροφορικής και ιδιαίτερα τηλεματικής, που όμως δεν ήταν αρκετά για να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια οικονομική κρίση αλλά κυρίως την άγρια ελληνική εκδοχή της. Η ΑΝΚΟ καταρρέει μαζί με μεγάλο μέρος των βιομηχανιών του κλάδου.

Η Μαρία Δελακούρα παρακολουθεί με παραδειγματική αξιοπρέπεια και ψυχραιμία την συντριβή των κόπων μιας ζωής.

Αποχωρεί αθόρυβα από τα εγκόσμια τον Δεκέμβριο του 2013, έχοντας το σεβασμό όσων  υπήρξαν συνεργάτες της και των χώρων που δραστηριοποιήθηκε.

Θα ήταν λάθος να παραληφθεί η αναφορά στην φροντίδα της, όχι μόνο για την οικογένεια της αλλά και για πολλούς συγγενείς και φίλους, καθώς και στην ευαισθησία της για τη τέχνη και ιδιαίτερα τη ζωγραφική.

Υ.Γ.: Ο γράφων τα παραπάνω, το μόνο παιδί της, μαθητής, επαγγελματικός της συνεργάτης και εν τέλει διάδοχός της στην ΑΝΚΟ προσπάθησε να συμπεριλάβει εδώ τις σκέψεις και τα συναισθήματα των συνεργατών της και όσων τη γνώρισαν καλύτερα.

Ευχαριστεί εκ βαθέων την πρόεδρο του ΣΕΠΕ Κα. Γιώτα Παπαρίδου για  τον χώρο στο αφιέρωμα αυτό. Είναι βέβαιο, ότι αν η Μαρία Δελακούρα την είχε γνωρίσει, θα την είχε εκτιμήσει ιδιαιτέρως.

Επίσης την Κα. Δέσποινα Κοντοπούλου  για τη συνεργασία της και για την επιμέλεια  του κειμένου αυτού.