Η Ζωή Γρηγοριάδη, μιλάει για το σπουδαίο ρόλο των γυναικών στον χώρο της ψηφιακής τεχνολογίας και καταθέτει την πολύτιμη άποψη και εμπειρία της για το παρόν και το μέλλον της κλάδου!

Πείτε μας μία ιστορία (γνωστή ή άγνωστη) που σας έχει επηρεάσει προσωπικά και σχετίζεται με την επαγγελματική σας πορεία στην ελληνική αγορά Ψηφιακής Τεχνολογίας

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 η έννοια των δικτύων προσωπικών υπολογιστών, ήταν άγνωστη στην Ελλάδα. Ήταν μία εποχή που δεν έβλεπες γυναίκες να ασχολούνται με το χώρο της πληροφορικής αλλά ήταν σπάνιο να δεις εταιρεία να έχει μηχανοργάνωση, όπως το λέγαμε τότε. Εκτός από τις μεγάλες εταιρίες με τα mainfraims.Και θυμάμαι όταν φτιάξαμε το πρώτο δίκτυο, το οποίο βασιζόταν τότε σε προϊόντα της Novell, που ειλικρινά δεν μπορούσαν πολλοί να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν. Μάλιστα, ήταν εντυπωσιακό να βλέπουμε ένα κορυφαίο στέλεχος από εταιρεία πληροφορικής, ο οποίος εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους στον τομέα του επιχειρηματικού λογισμικού, ο οποίος έβλεπε τον υπολογιστή-σταθμό να «τρέχει» εφαρμογές αλλά να μη βλέπει κάποιο δίσκο να λειτουργεί. Και άρχισε να ψάχνει να βρει που ήταν ο δίσκος κοιτάζοντας κάτω από το γραφείο! Άλλες εποχές τότε, πολύ πριν το Internet κάνει καν την εμφάνιση του στην Ελλάδα.

Πως πιστεύετε ότι μπορούμε να προσελκύσουμε περισσότερες γυναίκες στον κλάδο Ψηφιακής Τεχνολογίας, δεδομένης και της μεγάλης έλλειψης ανθρώπινου δυναμικού, και ποια είναι η συμβουλή σας στους νέους που επιλέγουν να ασχοληθούν με τον κλάδο;

Βασικό στοιχείο είναι να αλλάξουμε την νοοτροπία που υπάρχει στις πιο μικρές ηλικίες. Αυτό ξεκινά από το οικογενειακό περιβάλλον. Ένα κορίτσι που ασχολείται με υπολογιστές και STEM όταν είναι στο δημοτικό δεν σημαίνει κάτι άσχημο. Δεν πρέπει να υπάρχει κάποια προκατάληψη επ’ αυτού του θέματος. Ώστε όταν θα μεγαλώσει να μην της φαίνεται περίεργο ότι ασχολείται με το χώρο των ψηφιακών τεχνολογιών, αλλά να  τον αγαπήσει.

Όσον αφορά στη συμβουλή, αυτό που πρέπει να ξέρουν είναι ότι απαιτείται μεγάλη αφοσίωση αν θέλεις να ασχοληθείς με τις ψηφιακές τεχνολογίες. Χρειάζεται να εργάζεσαι αρκετές ώρες, να εκπαιδεύεσαι διαρκώς και αν θέλεις να συνδυάσεις και οικογένεια απαιτούνται θυσίες. Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που απέρριψα μία διευθυντική θέση -τη δεκαετία του ’80- επειδή έπρεπε να φροντίσω το γιο μου. Δεν το μετάνιωσα ποτέ αν και οι περιστάσεις ήταν ιδιαίτερες, αλλά αποτελεί μία ένδειξη ότι το επίπεδο της αφοσίωσης που χρειάζεται είναι πολύ υψηλό, αν θέλεις πραγματικά να κάνεις αυτό το κάτι παραπάνω.