Η οικογένεια είναι σωτήρια παγίδα. Αναγκαίος θεσμός στήριξης, πλαίσιο ωρίμανσης και κοινωνικοποίησης που ενσταλάζει τη σύμπνοια, μπολιάζοντας όμως το άτομο και με γενναίες δόσεις ύπουλης αντιπαλότητας. «Οπως τότε μωρό που τον είχε ρίξει από τη σκάλα. Φαίνεται πως η εποχή της αθωότητας κυοφορεί ήδη το σπέρμα του φόνου» (σ. 56)