Ξετυλίγοντας μια σειρά από βιωμένους τόπους, ο Μίλτος Σκούρας ορίζει στα νέα έργα του μια βαθύτατη σχέση ανάμεσα στο όλον και το μύχιο, αναδεικνύοντας το σπάραγμα ως συνθήκη κατανόησης του ορίζοντα.