Θέση επί μιας υπόθεσης, που δημιουργήθηκε στη Βουλγαρία και αφορά τη δημοσίευση αγγελιών για την πώληση προϊόντων μέσω Διαδικτύου, πήρε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, όποιος δημοσιεύει αγγελίες πώλησης σε διαδικτυακό τόπο δεν αποκτά αυτομάτως την ιδιότητα του «εμπορευόμενου. Συγκεκριμένα, η δραστηριότητα αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως “εμπορική πρακτική”, εάν το πρόσωπο αυτό ενεργεί για σκοπούς, οι οποίοι σχετίζονται με την εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή ελευθέρια επαγγελματική του δραστηριότητα.

Όποιος δημοσιεύει αγγελίες πώλησης σε διαδικτυακό τόπο, δεν αποκτά αυτομάτως την ιδιότητα του “εμπορευόμενου”Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, ένας καταναλωτής αγόρασε μεταχειρισμένο ρολόι σε διαδικτυακή πλατφόρμα πωλήσεων. Αφού διαπίστωσε ότι το ρολόι δεν αντιστοιχούσε στα χαρακτηριστικά, που αναγράφονταν στην αγγελία πώλησης, ο καταναλωτής εξέφρασε στον πωλητή τη βούλησή του να λύσει τη σύμβαση. Η πωλήτρια αρνήθηκε να δεχτεί πίσω το ρολόι έναντι επιστροφής του καταβληθέντος ποσού. Κατόπιν αυτού, ο καταναλωτής υπέβαλε καταγγελία στην βουλγαρική Επιτροπή Προστασίας των Καταναλωτών.

Η Επιτροπή διαπίστωσε ότι αγγελίες πώλησης διαφόρων προϊόντων εξακολουθούσαν να είναι δημοσιευμένες στο διαδικτυακό αυτόν τόπο από την πωλήτρια. Με απόφαση της, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι η πωλήτρια είχε υποπέσει σε διοικητική παράβαση και της επέβαλε διοικητικά πρόστιμα. Η κατηγορία ήταν ότι η πωλήτρια παρέλειψε να αναγράψει σε καθεμία από τις αγγελίες το όνομα, την ταχυδρομική και ηλεκτρονική διεύθυνση του εμπορευόμενου, τη συνολική τιμή του προϊόντος, τους όρους πληρωμής και παράδοσης, το δικαίωμα του καταναλωτή να υπαναχωρήσει, τους όρους, την προθεσμία και τον τρόπο άσκησης του δικαιώματος. Η πωλήτρια άσκησε προσφυγή κατά της απόφασης, με το διοικητικό δικαστήριο της Βάρνας να υποβάλλει στο Δικαστήριο σχετικό ερώτημα.

Απόφαση
Με την απόφασή του, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι για να χαρακτηρισθεί κάποιος ως “εμπορευόμενος”, είναι απαραίτητο το συγκεκριμένο πρόσωπο να ενεργεί για σκοπούς “οι οποίοι σχετίζονται με την εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή ελευθέρια επαγγελματική του δραστηριότητα” ή εξ ονόματος ή για λογαριασμό ενός εμπορευόμενου. Το Δικαστήριο διευκρινίζει ότι η έννοια και το περιεχόμενο του όρου “εμπορευόμενος” πρέπει να καθορίζονται σε σχέση με την έννοια του “καταναλωτή”, η οποία καλύπτει κάθε ιδιώτη που δεν αναπτύσσει εμπορικές ή ελευθέριες επαγγελματικές δραστηριότητες.

Περαιτέρω, για να θεωρηθεί ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα συνιστά “εμπορική πρακτική”, το εθνικό δικαστήριο πρέπει να εξακριβώσει αν η δραστηριότητα αυτή, αφενός, ασκείται από “εμπορευόμενο” και αφετέρου, αν συνιστά πράξη, παράλειψη, τρόπο συμπεριφοράς ή εκπροσωπήσεως, εμπορική επικοινωνία “άμεσα συνδεόμενη με την προώθηση, πώληση ή προμήθεια ενός προϊόντος σε καταναλωτές”.

Το Δικαστήριο κρίνει ότι ένα φυσικό πρόσωπο, που δημοσιεύει σε διαδικτυακό τόπο, ταυτόχρονα, ορισμένο αριθμό αγγελιών για την πώληση καινούργιων και μεταχειρισμένων αγαθών, πρέπει να χαρακτηρίζεται ως “εμπορευόμενος” και ότι η δραστηριότητα αυτή συνιστά “εμπορική πρακτική” μόνον εάν το πρόσωπο αυτό ενεργεί για σκοπούς οι οποίοι σχετίζονται με την εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή ελευθέρια επαγγελματική του δραστηριότητα.