Ριζικές αλλαγές στον ψηφιακό χρηματοοικονομικό τομέα επιχειρεί να επιφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση, φιλοδοξώντας να καθορίσει παγκόσμια πρότυπα για τον χώρο αυτό. Μεταξύ άλλων, η Ένωση προωθεί, για πρώτη φορά, νομοθετικές προτάσεις σχετικά με τα κρυπτοπεριουσιακά στοιχεία, οι οποίες αλλάζουν άρδην το τοπίο στον χώρο των λεγόμενων “crypto”. 

Νέα δέσμη μέτρων για τον ψηφιακό χρηματοοικονομικό τομέα ενέκρινε χθες η Ευρωπαϊκή ΕπιτροπήΣτη νέα δέσμη μέτρων για τον ψηφιακό χρηματοοικονομικό τομέα, που ενέκρινε χθες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, περιλαμβάνεται νομοθετική πρωτοβουλία για τα κρυπτοπεριουσιακά στοιχεία (ψηφιακή αναπαράσταση αξιών ή δικαιωμάτων, που μπορούν να αποθηκεύονται και να διακινούνται ηλεκτρονικά). Ο “κανονισμός για τις αγορές των κρυπτοπεριουσιακών στοιχείων” (MiCA) αναμένεται να τονώσει την καινοτομία, διαφυλάσσοντας παράλληλα τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και προστατεύοντας τους επενδυτές από κινδύνους.

Ο κανονισμός θα προσφέρει νομική σαφήνεια και ασφάλεια δικαίου για τους εκδότες και τους παρόχους κρυπτοπεριουσιακών στοιχείων. Οι νέοι κανόνες θα επιτρέψουν στους φορείς εκμετάλλευσης, που έχουν λάβει άδεια λειτουργίας σε ένα κράτος - μέλος, να παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε ολόκληρη την Ε.Ε. (“μηχανισμός διαβατηρίου”).

Επιπλέον, οι διασφαλίσεις περιλαμβάνουν κεφαλαιακές απαιτήσεις, φύλαξη περιουσιακών στοιχείων, υποχρεωτική διαδικασία διαχείρισης των καταγγελιών στη διάθεση των επενδυτών και δικαιώματα του επενδυτή έναντι του εκδότη. Οι εκδότες σημαντικών κρυπτοπεριουσιακών στοιχείων εξασφαλισμένων με στοιχεία ενεργητικού (αποκαλούμενα παγκόσμια σταθερά κρυπτονομίσματα) θα υπόκεινται σε αυστηρότερες απαιτήσεις (π.χ. όσον αφορά το κεφάλαιο, τα δικαιώματα των επενδυτών και την εποπτεία). 

Η προσέγγιση αυτή επιτρέπει προσωρινές παρεκκλίσεις από τους υφιστάμενους κανόνες, ώστε οι ρυθμιστικές Αρχές να μπορούν να αποκτήσουν εμπειρία, όσον αφορά τη χρήση της τεχνολογίας “κατανεμημένου καθολικού” (σ.σ. περισσότερο κοινός τύπος τεχνολογίας κατανεμημένου καθολικού είναι το blockchain). 

Αυτή η προσέγγιση διασφαλίζει ότι οι ρυθμιστικές Αρχές μπορούν να αντιμετωπίζουν κινδύνους για την προστασία των επενδυτών, την ακεραιότητα της αγοράς και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Στόχος είναι να δοθεί η δυνατότητα στις εταιρείες να δοκιμάσουν και να μάθουν περισσότερα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζονται στην πράξη οι ισχύοντες κανόνες.