Την τελευταία θέση μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη καταλαμβάνει η Ελλάδα στο Δείκτη Δίκαιης Ανάπτυξης (Inclusive Development Index, IDI) του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum). Ο νέος δείκτης Δίκαιης Ανάπτυξης του WEF παρέχει μία πιο συνολική αξιολόγηση του επιπέδου ανάπτυξης των χωρών από το συμβατικό δείκτη του κατά κεφαλήν Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ). Από τις 109 χώρες, που εξετάζει ο Δείκτης, οι 29 θεωρείται ότι ανήκουν στις αναπτυγμένες οικονομίες, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει την 29η θέση μεταξύ αυτών. Μάλιστα, ο σχετικός δείκτης στη χώρα μας βρίσκεται υπό συνεχή πίεση. Συγκεκριμένα, ο δείκτης Δίκαιης Ανάπτυξης μειώθηκε κατά 7,87% την πενταετία από το 2011 έως το 2015. 

Τις καλύτερες επιδόσεις στον Inclusive Development Index έχει η ΝορβηγίαΣτον αντίποδα της Ελλάδας, τις καλύτερες επιδόσεις στον IDI μεταξύ των αναπτυγμένων οικονομιών έχει η Νορβηγία, με το Λουξεμβούργο να ακολουθεί και την Ελβετία να έπεται. Την τέταρτη θέση της κατάταξης καταλαμβάνει η Ισλανδία και ακολουθούν στην πρώτη δεκάδα: Δανία, Σουηδία, Ολλανδία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Αυστρία. Τις πέντε χειρότερες επιδόσεις στον Inclusive Development Index έχουν το Ισραήλ, η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα. 

Ειδικά για τη χώρα μας, το “The Inclusive Growth and Development Report 2017” του WEF σχολιάζει ότι έχει επιδόσεις χειρότερες από αρκετές αναπτυσσόμενες - και όχι αναπτυγμένες - οικονομίες, γεγονός που - όπως αναφέρει το report - δείχνει πόσο επείγουσα είναι η ανάγκη για μεταρρυθμίσεις, ώστε να βγει η Ελλάδα από τη βαθιά οικονομική κρίση. Σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι συντάκτες του, ιδιαίτερα επιτακτική είναι η μεταρρύθμιση των συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης, ενώ επείγει και η αντιμετώπιση των υψηλών επιπέδων διαφθοράς και της γραφειοκρατίας, που αποτελούν τροχοπέδη για τη δημιουργία και ανάπτυξη των επιχειρήσεων. 

Ο δείκτης
Ο Inclusive Development Index προκύπτει από τη βαθμολογία κάθε χώρας σε έναν αριθμό επιμέρους δεικτών, που αφορούν στην ανάπτυξη, τις κοινωνικές ανισότητες και τη δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών. Όσον αφορά στην ανάπτυξη, λαμβάνονται υπόψη το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, η παραγωγικότητα της εργασίας, το προσδόκιμο υγιούς ζωής και το ποσοστό της απασχόλησης. Για τις κοινωνικές ανισότητες λαμβάνονται υπόψη η εισοδηματική ανισότητα, το ποσοστό της φτώχειας, η ανισότητα στον πλούτο και το μέσο εισόδημα (median income), ενώ για τη δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, η αποταμίευση (ως ποσοστό του ΑΕΠ), το δημόσιο χρέος (ως ποσοστό του ΑΕΠ) και η σχέση του ΑΕΠ με την κατανάλωση άνθρακα.