Καλύτερη προστασία στους καταναλωτές οι οποίοι αγοράζουν ή πωλούν προϊόντα και υπηρεσίες μέσω Διαδικτύου ή προμηθεύονται ψηφιακό περιεχόμενο θα προσφέρει η Ε.Ε., δημιουργώντας ένα νέο θεσμικό πλαίσιο με πανευρωπαϊκή ισχύ. Με τους νέους κανόνες, οι καταναλωτές θα προστατεύονται καλύτερα: για παράδειγμα, σε περίπτωση αγοράς ελαττωματικού ψηφιακού περιεχομένου, όπως μουσικής ή λογισμικού, ο καταναλωτής θα μπορεί πλέον να απαιτήσει αποζημίωση. Επιπλέον, ο καταναλωτής θα έχει περισσότερο χρόνο στη διάθεσή του για να αποδείξει ότι προϊόν που αγόρασε από το Διαδίκτυο ήταν ελαττωματικό κατά το χρόνο της αγοράς του. Εξάλλου, ως προς τα ελαττωματικά προϊόντα, θα παρέχονται οι ίδιες δυνατότητες αποζημίωσης σε ολόκληρη την Ε.Ε., π.χ. μέσω μείωσης ή επιστροφής της τιμής αγοράς.

Νέοι κανόνες για την προμήθεια ψηφιακού περιεχομένου και για τις διαδικτυακές πωλήσεις προϊόντωνΌσον αφορά τις επιχειρήσεις, θα επωφεληθούν από την ενίσχυση της ασφάλειας δικαίου και την καθιέρωση περιβάλλοντος θεμιτού ανταγωνισμού. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο κατέληξαν χθες σε προσωρινή συμφωνία επί των προτάσεων, που είχε υποβάλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το Δεκέμβριο του 2015, σχετικά με τις διαδικτυακές πωλήσεις αγαθών και την προμήθεια ψηφιακού περιεχομένου και υπηρεσιών. Τα κείμενα που συμφωνήθηκαν χθες πρέπει, πλέον, να εγκριθούν τυπικά από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο. Μετά από την τελική έγκρισή τους, οι Οδηγίες θα δημοσιευθούν στην Επίσημη Εφημερίδα της Ε.Ε. και θα τεθούν σε ισχύ 20 ημέρες αργότερα. 

Δύο Οδηγίες
Οι Οδηγίες θεσπίζουν κοινούς κανόνες σχετικά με ορισμένες απαιτήσεις που αφορούν τις συμβάσεις πώλησης, που συνάπτονται μεταξύ του πωλητή και του καταναλωτή. Αμφότερες βασίζονται στην “αρχή της μέγιστης εναρμόνισης”, που σημαίνει ότι τα κράτη-μέλη δεν μπορούν να αποκλίνουν από τις απαιτήσεις. Ωστόσο, για ορισμένες πτυχές προβλέπεται κάποιο περιθώριο υπέρβασης των απαιτήσεων από τις χώρες της Ε.Ε., κυρίως για να διατηρείται το επίπεδο προστασίας των καταναλωτών, που ήδη ισχύει σε εθνικό επίπεδο.

Η Οδηγία για το ψηφιακό περιεχόμενο προβλέπει, μεταξύ άλλων:

- Σε περίπτωση μη προμήθειας, πριν από την καταγγελία της σύμβασης θα παρέχεται στους προμηθευτές μία “δεύτερη ευκαιρία”.

- Το κείμενο δεν εναρμονίζει πλήρως τις περιόδους παραγραφής ή εγγύησης, αλλά προβλέπει ότι η περίοδος ευθύνης του προμηθευτή για τις περιπτώσεις μη συμμόρφωσης δεν μπορεί να είναι κατώτερη των δύο ετών.

Η Οδηγία για τις πωλήσεις αγαθών, μεταξύ άλλων, διευκρινίζει:

- Τα προϊόντα που περιλαμβάνουν ψηφιακή συνιστώσα (π.χ. έξυπνα ψυγεία) θα διέπονται αποκλειστικά από την οδηγία σχετικά με τις πωλήσεις αγαθών.

- Σχετικά με την υποχρέωση επικαιροποίησης του ψηφιακού περιεχομένου που είναι ενσωματωμένο σε αγαθά, η Οδηγία προβλέπει την υποχρέωση του πωλητή να παρέχει επικαιροποιήσεις για χρονική περίοδο, που ο καταναλωτής μπορεί ευλόγως να αναμένει ανάλογα με το είδος και το σκοπό των προϊόντων. 

Περιπτώσεις εφαρμογής
Το “ψηφιακό περιεχόμενο” αφορά τις συμβάσεις μεταξύ επιχειρήσεων και καταναλωτών για την προμήθεια ψηφιακού περιεχομένου και καλύπτει: δεδομένα που παράγονται και προσφέρονται σε ψηφιακή μορφή (π.χ. μουσική, βίντεο on line, κλπ.), υπηρεσίες για τη δημιουργία, επεξεργασία ή αποθήκευση δεδομένων σε ψηφιακή μορφή (π.χ. αποθήκευση στο υπολογιστικό νέφος), υπηρεσίες για κοινή χρήση δεδομένων (πχ. Facebook, YouTube, κλπ.), καθώς και κάθε άλλο σταθερό μέσο που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τη μεταφορά ψηφιακού περιεχομένου (π.χ. τα DVD). Η “οδηγία για την πώληση αγαθών” αφορά όλες τις πωλήσεις αγαθών, ανεξαρτήτως του αν λαμβάνουν χώρα φυσικώς (σε καταστήματα), στο διαδίκτυο ή εξ αποστάσεως. 

Πρόταση της Επιτροπής
Το Δεκέμβριο του 2015, η Επιτροπή ενέκρινε δύο προτάσεις: η πρώτη αφορά την προμήθεια ψηφιακού περιεχομένου (π.χ. τη διαδικτυακή μετάδοση μουσικής) και η δεύτερη τη διαδικτυακή πώληση αγαθών (π.χ. τη διαδικτυακή αγορά ενδυμάτων). Οι δύο προτάσεις είχαν ως στόχο να αντιμετωπίσουν τα κύρια εμπόδια στο διασυνοριακό ηλεκτρονικό εμπόριο εντός της Ε.Ε.: το νομικό κατακερματισμό των καταναλωτικών συμβάσεων, ο οποίος δυσχεραίνει τη διασυνοριακή επιχειρηματική δραστηριοποίηση των ΜμΕ, και τη χαμηλή εμπιστοσύνη των καταναλωτών στην πραγματοποίηση διαδικτυακών αγορών από άλλο κράτος-μέλος.